Hallo allemaal, mijn naam is Michel, 21 jaar ofwel Mango Juicy. Juicy van buiten maar hard van binnen. Waar begint mijn verhaal?

Mijn verhaal begint bij het tijdperk van 8 tot 18 jaar, waar ik ben opgegroeid in een crimineel milieu. Moet ik wel zeggen dat ik echt niet veel tekort kwam qua kleding en eten. Dat was er allemaal genoeg. Maar er was veel onrust rondom het huishouden en in het gezin. Ik kom uit een gezin van drie. Ik heb een broertje en een zus, waarmee ik het zelf wel goed kon vinden.

Waar kom ik vandaan en waar wil ik naar toe? Als jonge jongen was ik altijd van kattenkwaad en herrie schoppen in de buurt, waardoor ik ook op de radar kwam van de politie. Dit escaleerde later naar het echte slechte pad. Wat voor mij normaal voelde, was voor anderen raar of apart. Zij konden niet geloven dat ik dit echt beleefde. Thuis waren m’n ouders in beeld, maar ook weer niet. M’n moeder die ik al sinds vroeger zag dat ze wel van een glaasje hield en m’n vader die in de criminaliteit zat.

Toen ik 9 was, zijn mijn ouders gaan scheiden, waarbij ik de keuze heb gemaakt om bij m’n vader te gaan wonen. Wat voor mij een goede keuze leek, was uiteindelijk een ommekeer in m’n leven geworden. De dingen waar mijn vader zich bezighield, komen uit de tijd die hem op jonge leeftijd veel beschadigingen hebben gebracht. Door de invallen die zijn gebeurd op mijn jonge leeftijd, heb ik een haat factor gecreëerd naar de politie. Ik ben op de grond gegooid door de politie en ik ben behandeld alsof ik ook een crimineel was.

Toen ik 13 was, ben ik betrokken geweest bij diverse delicten: mishandelingen, straatgeweld, inbraken en afpersingen. Toen ik 15 werd was mijn eerste detentie, wat voor mij in het begin heel zwaar was. Lichamelijke problemen kwamen terwijl ik daar nooit last van had. Geestelijke problemen kwamen er bij kijken. Mijn vader die ook in een tijdperk van 2 jaar vastzat, waardoor ik alleen met m’n stiefmoeder woonde in zijn huis waar veel onrust was.

Toen ik 16 was, werkte ik op straat. Mijn familie stond niet voor me klaar. Ik was er inmiddels ook niet meer welkom, waardoor ik helemaal in mezelf ging leven. Van de ene plaats naar de andere, waardoor ik ook in de fase van m’n leven kwam dat ik er niet meer wilde zijn. En waardoor ik een wapen had gekocht en bij de vijver ging staan met de gedachte: “Is dit het einde dan?” Uiteindelijk na uren er te hebben gezeten, toch de keuze gemaakt om door te gaan en besloten dat dit maar een tijdelijk leven is.

Toen ik 17 was, ben ik inmiddels bij een vriend in een gezin gekomen, waar ik normen en waarden heb kunnen leren. Hoe is het om met een gezin te leven waar het wel goed ging, waar de communicatie de ‘key’ was? Het was een plek om over je gevoelens te kunnen praten, wat voor mij heel fijn was omdat ik niet iemand had om dat mee te doen. Had ik wel, maar ik had mezelf in de spiegel om over m’n gevoelens te praten. Wat achteraf gek klinkt, maar wat voor mij in die fase van m’n leven wel hielp. Toen ik 18 werd heb ik uiteindelijk een switch in m’n leven gemaakt: ik wilde niet meer zo leven. Ik heb zelf de keuze gemaakt: waar ga ik naar toe, hoe gaat het verder en waar gaat het eindigen? Voor mij nog een vraag, maar het zal met de tijd heus wel goed komen.

Dank jullie wel, dit is een deel van mijn verhaal.